Mañana, sábado 19 de septiembre, se celebra la cuarta edición de La Noche en Blanco. Especial para mi porque es la primera vez que puedo vivirla y porque mi amiga Begoña, artista perteneciente al colectivo ché Niño Viejo, participa en el montaje Almas Latentes. Siempre estoy interesado en esta clase de trabajos audiovisuales, así que no me lo perderé.
Hai xa un par de anos que comezamos a traballar na idea, Federico García Cabezón e máis eu, de facer un documental sobre O Caurel. Atoparnos coa figura de Uxío Novoneyra foi, daquela, inevitable. Máis aínda polo feito de que Fede tivera unha forte amizade co vate caurelán, froito do seu labor coma médico rural e tamén como fotógrafo (o retrato deste artigo é súa). Finalmente optamos, en colaboración coa familia de Uxío, traballar no proxecto audiovisual que recollera a obra e figura de Novoneyra pero tamén a súa relación con outras disciplinas artísticas e significar o xeito vivo dos seus versos, unha das características máis salientables da súa poesía que non era senon a imaxe da súa propia atitude. Para salientar isto decidín que unha boa solución era dar a oportunidade de que novos artistas e creadores levaran a escrita de Novoneyra ao seu terreo.
O meu texto foi subvencionado para o desenvolvemento de guion en lingua galega, é unha vez rematados os meus compromisos noutras producións agardo comezala pre-producción do documental.
Juntando Letras 